sobota, 20 września 2014

Nie nadążam: zdetronowana, z zasmarkanym akcentem w pożegnaniu z Afryką

- Cześć, mama! - mówi Kozak. - Czy mogę jeszcze czegoś zjeść?
Przypuszczalnie jedzony był popcorn, bo na podłodze szlaja się puste opakowanie po prażonej kukurydzy. 
Jest sobotni poranek, siódma trzydzieścicośtam. Obudziło mnie trzaskanie drzwiami od spiżarki.
Łeb mi pęka. 
Przecieram chusteczką zatkany nochal. 
Łamie mnie w gnatach.
- A dzo chdzesz?
- Chrupki cymonowe - Kozak wyciąga otwarty karton, ten wypada mu z rąk i cała zawartość...

Uroczo rozpocząć weekend od mega syfu w kuchni. (Tak teraz się podobnież mówi po polsku: „mega”. Po tutejszemu: epic - aktualnie bardzo popularny zwrot młodzieżowy.)
Ale żadnego mega syfu nie rejestruję.
No epic mess, bo ktoś wstawił na półkę puste opakowanie. 
Nie muszę zamiatać. Ani się schylać! 
Od tej pory nie będę wytykać dzieciom lenistwa, kiedy przyłapię ich na upychaniu po kuchni pustych pojemników po jedzeniu.
- Nie ma chrupek? - Kozak sięga do środka i wylizuje cukier z cynamonem.
- Do może zrobię dzi owsiankę?
- O tak!
Wyciągam garnek.
- Ale nie taką! Nie chcę old-fashioned oats.
Chciałam „staromodnie” ugotować płatki na sypko, w garnku. Z rodzynkami, z jabłkiem, na kuchence.
- Poproszę... „new-fashionedoats.
Taki produkt nie istnieje. To tylko słowna sklejka Kozaka. Wyszperał już kartonik instant oatmeal i podał mi do rąk.
- Ja lubię TO! Poproszę dwa paczki.
Może „TO” i lepiej. Nie mam sił na stanie przy kuchni.

Owsiana paćka wkrótce gotowa.
Wrzątek z czajnika zaczyna weń stygnąć i chcę postawić miskę na stole, ale tam Kozak wcześniej rozlał wodę ze szklanki. Pewnie przy okazji posilania się resztką popcornu.
Schylam się po szmatę.
Nie ma.
A! Wczoraj wieczorem Kozak rozlał swoje picie. I moje. Potem zmoczył z wanny łazienkę. Ścierki pewnie są tam.
Idę do pralni, bo bliżel. Może została jakaś ścierka porządnych rozmiarów. Potykam się w przejściu o stertę brudnych ciuchów.
Dzo za dureń mi do du wyłożył?”
Sięgam pamięcią wstecz. Tym durniem jest niewyspana, zasmarkana kobieta po czterdziestce, stojąca obecnie w dwóch różnych skarpetkach i rozjechanych laczach nad kupką ubrań.
Planowała wczoraj zrobić pranie, bo Kozak nie miał już ani jednej czystej pary spodenek...
- Mama, wyglądasz jak królowa!
- Ooo... - Rozjaśniam się ze wszech miar ucieszona. Wycieram znów nos, poprawiam poczochrane włosy, związuję pasek obwisłej podomki w malinowym kolorze.
Kto by pomyślał! Przetarty ciuch, a nadal potrafi budzić respekt.
- Chodź jeźdź - mówię. Zamykam za sobą drzwi do pralni.
- Czy ja też mogę założyć moją podomkę?
- Dy masz szlafrok, ale dobrze...
Idziemy do pokoju Kozaka. Grzebię w jednej części szafy, z drugiej Kozak wyciąga podkoszulek. Zrzuca z siebie piżamę. Rozmyślił się?
- Proszę majdki...
- Dzisiaj będę chodził bez majtków.
- Bez majdek? Spodenki masz brudne, włóż chodziaż majdki!
- Nie martw się! Założę czapkę z daszkiem. Będę elegancki.
I już go nie ma, bo czapka jest w pralni. Jeśli dobrze kojarzę, czapka jest czysta.

Wlokę się we wskazanym bosymi stópkami kierunku. Pokasłuję.
W pralni potknięcie, umiarkowane przekleństwo i stękanie. Kozak zapewne wpadł na brudne pranie, a potem wspiął się na automatyczną suszarkę do ubrań.
Mija mnie za chwilę w czapce na głowie, gnając w przeciwną stronę.
- Mama! Jaki to jest najgroźniejszy aligator?
???
- Nie wiem - poddaję się bez walki. - Jaki?
- Krokodyl!
I znów Kozak „wyśmignął” mi z pola widzenia.
- Chodź jeźdź! - przypominam.
Chcę przysiąść na krześle, ale jest mokre. Musi być od wody, tej rozlanej przez Kozaka, który pożywiał się popcornem. I batonikiem? Podnoszę papierek. Zgniatam go i chowam w kieszeń. Śmieć ma do towarzystwa zerwaną przez Kozaka gumkę do włosów i złamaną przez Kozaka kredkę świecową.

Przykucam obok drzwi tarasowych i „tren” peniuaru zamiata niezamiecioną wczoraj podłogę. Ktoś miał tu posprzątać, ale nie pamiętam kto.

Patrzę przez szybę na półtropikalny deszcz. Od wczoraj raz leje, raz siąpi i w to mi graj. Nie będę musiała kosić przerośniętego trawnika.
Teraz popaduje równiutko, bo nie ma wiatru. Krople wody spadają prostopadle do ziemi w cieniuśkich sznureczkach, jakby kto delikatnie przelewał wodę przez mega sitko o mini oczkach.

Otwieram drzwi i wzrasta szmer wody.
Na jezdni ciche pląsy w kałużach.
Osiedle nadal śpi.
Oprócz mnie i Kozaka, znaczy się. Może kogoś jeszcze.
Zostawiam drzwi rozsunięte, bo od maja nie było tak przyjemnego poranka. Powietrze wilgotne, lecz prawie chłodne.
Właśnie! W kuchni stygnie owsianka instant o smaku syropu klonowego.

Wołam synka, bawiącego się w najlepsze klockami lego.
Nie może teraz jeść.
Jest zajęty budowaniem Afryki.

Opadam na kanapę. Muszę złapać oddech. I po prostu się nie ruszać.
Co tam nowego w laptopie?
A może coś napiszę?

Pod koniec sklecania niniejszego wpisu, przypomina mi się, że wyglądam dziś jak królowa.
Co z tego, kiedy nie panuję nad sytuacją i kto inny tak naprawdę władzę sprawuje?
O, proszę! Znów spada korona:
- Mama, czy mogę czegoś zjeść?
Ludu drogi!
- Przedziesz masz owsiankę...
- A masz lody? W Afryce jest potęęężny upał. 

To dlatego lata dziś pół goły, acz w nakryciu głowy!

Dosyć tego biadolenia, Dwórki i Dworzanie!
Nadszedł czas na mega pranie!
Kicham na swe niedysponowanie!


Ps. W tekście wystąpiły następujące angielskie wyrazy:

epic mess [wym. epyk mes] - mega syf/bałagan
no epic mess [wym. noł plus patrz wyżej] - nie ma mega syfu/bałaganu
old-fashioned oats [wym. ołd-fesziend ołtz] - tradycyjne płatki owsiane
new-fashioned oats [wym. nju-fesziend ołts] - „sklejka wyrazowa” Kozka mająca oznaczać owsiankę na szybko
instant oatmeal [wym. ynstent ołtmiil] - owsianka typu „instant”, na szybko

I witam Dominikę na liście czytelniczej :-)

21 komentarzy:

  1. Jak najbardziej poprawne zastosowanie mega słowa "mega"! :)))

    OdpowiedzUsuń
  2. O! Mnie witasz królowo? :-) Zdrowiej szybko. Podoba mi się Twój styl, więc czekam z ciekawością na kolejny epos z twego dworu. Choćby miał być o podomkach i majtkach królewskiego potomstwa.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ciebie, ciebie! Jak najbardziej. :-) Świetnie komentujesz, a to motywacja do pisania :-) Mam nadzieję mówić normalnie do jutra, a do poniedziałku być zdrowa i jurna jak tur. ;-)

      Usuń
  3. Świetnie napisane, zdrowia życzę i powodzenia z praniem:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Właśnie wyjęłam z pralki trzecią porcję wypranych ciuchów! Normalnie nie ma to jak się zawziąć. ;-) Anno, jaki mały ten świat Internetu - byłam na jednym z Twych blogów wczoraj (?) i uśmiałam się nad recenzją "Bez dogmatu" Sienkiewicza. Muszę sobie Ciebie zapamiętać, bo robisz to, co mi się marzy. Czytasz, czytasz i jeszcze raz czytasz... A potem sobie piszesz, piszesz i jeszcze raz piszesz... Pozdrawiam! Dziękuję za życzenia zdrowia!

      Usuń
    2. Dziękuję za pozdrowienia i miło mi, że do mnie zaglądałaś, tylko że "Bez dogmatu" to chyba nie ja. Nie wykluczam, że w moim wieku pierwsze objawy alzheimera nie są czymś niezwykłym, ale nie przypominam sobie, żebym w ciągu ostatnich 20 lat sięgała po zacnego Sienkiewicza:) Proponuję marzenia przekuć na czyny, bo wbrew pozorom czytanie i pisanie nie jest moim zajęciem numer jeden:))) Np. też piorę, wczoraj cztery praleczki, dziś jedna:)

      Usuń
    3. U mnie dzisiaj też dwie praleczki - pranie częściowo nieplanowane, ale które pranie jest planowane, kiedy rzeczy się brudzą niespodziewanie ;-) Jeszcze raz wlazłam na blog "Projekt Nobliści" - rzeczywiście, pod postem podpis "Eingestellt von Filety z Izydora" a nie "Eingestellt von Anna" ;-) A ja po Sienkiewicza sięgam czasami, bo słownictwo ma cudownie niedzisiejsze ;-)

      Usuń
  4. Sylabo, moj maz twierdzi ze owsianka instant jest malo zjadliwa, za to old fashioned oatmeal to inna historia. Ja uparcie mu mowie, ze owies jest pozywieniem konia- czy to instant czy old fashioned hhehehehe. A jesli chodzi o pranie to jest niekonczaca sie opowiesc. Pozdrawiam i powrotu do zdrowia zycze. Ps. pogoda cudowna, w nocy chlodno a w dzien mozna otworzyc okna.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Violu, mnie po owsiance instant, szczególnie gdy smakowa, długo się nieprzyjemnie odbija :-(. Ja tam uwielbiam płatki owsiane - próbowałaś w wolnowarze (crockpot)? Dla dwojga gar się nie opłaca, ale dla kilka plus - pycha. Właśnie z rodzynkami, jabłkiem, cynamonem itp. Tylko wtedy używam steel cut oats. (Z old-fashined oats robi się za duża breja). Macie cudowną pogodę? Cie cholerka. Wiedziałam, że gdzieś się czai. U Was!!! ;-)

      Usuń
  5. Wolnowar odkrylam stosunkowo niedawno. Ale probuje zrobic platki wlasnie z cynamonem i jablkami, ostatnio zrobilam taki obiad corce, tylko ze z ryzem. Jej smakowalo. Sylabo, pogoda od 2 tygodni nas rozpieszcza- cos w stylu nasz polski sierpien.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ryż na słodko - mój ulubiony. :-) Wrzuć do tego banany i rodzynki. Mniam! Daj znać, kiedy znudzi Ci się polski sierpień. Wskażę Ci, gdzie by się przydał ;-) (A córka w jakim wieku?)

      Usuń
  6. A corka to w okolicach bardziej Kozaka niz Kozy-5 lat. Ta pogoda mi sie nie nudzi- przeciwnie- chwilo trwaj.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czyli młodsza młodzież u Ciebie. To mój ulubiony wiek dziecka - 5 lat. Szkoda, że nie może dłużej potrwać ;-)

      Usuń
    2. mój najmłodszy w zeszłym tygodniu skończył 5 lat ;-)
      a najstarsza córka w zeszłym tygodniu zaręczyła się........ale numer, co???? ;-)
      pozdrawiam
      ivonesca

      Usuń
    3. Ivonesco, ale masz... wesoło!!! Pretendent do rączki Twej córy - może być? ;-)

      Usuń
    4. no wesoło.....do tego nastolatek jeszcze :P ;-)
      pretendenta nawet lubię ;-) tylko przyszły teść jak do jeża nastawiony ;-)
      oj...córeczkę ktoś mu zabierze ;-)
      zobaczymy co dalej będzie.....wstępnie ślub za rok :-)
      pozdrawiam z całego zamieszania
      ivonesca
      PS.
      z praniem to ja jakoś na bieżąco, ale prasowania to zawsze mam stertę ;-) teraz prasowała córka, ale jak pójdzie z domu to co ja zrobię.....chyba zakopię się z tym prasowaniem, bo nie cierpię tego robić ;-(

      Usuń
  7. Kochana, z katarem i w nie-do-pary skarpetach a tak piszesz? Stach się bać co będzie jak się wykurujesz :-)...Super się czyta...mimo, albo tym bardziej, że pudła przyszły i czas się rozpakować...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aniu, niech się pudła ładnie opróżniają. :-) Powodzenia!
      Mnie zawsze w chorobie lepiej pisanie idzie, bo gdy ktoś zrezygowany, to bardziej zrelaksowany... ;-)

      Usuń
  8. Jejku aż wstyd się przyznawać tak dawno mnie tutaj nie było... wena czytelnicza poszła wek, i jakoś ciężko mi ją odnaleźć.. Ale walczę ze sobą i staram się nadrabiać zaległości, to tu to tam. I na tym blogu też, bo jak wiesz należy on do moich ulubionych. Za dużo zawirować ostatnio na mej drodze, szukam TEGO rozwiązania co ze sobą począć, a przede wszystkim gdzie...
    Jak miło tutaj wrócić, poczytać, pośmiać się... Brakowało mi Ciebie i Twoich postów. Zdrówka Kochana życzę, i śle mega dawkę z Polski!
    Żanet :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hej, Żanetko :-) Mnie też tu nie było kawał czasu. Ten rok pisaniu nie sprzyja. Na długoś w Polsce? Pozdrawiam i życzę, żeby się rozwiązało jak najlepiej, najkorzystniej. Jak ręka? Można pstrykać?

      Usuń