Pierwszy stopień do piekła

Psycholingwista François Grosjean w jednej ze swoich książek pisze (parafrazuję, ale mocno trzymając się oryginału), że oceniając osoby dwujęzyczne prawie zawsze posługiwano się normami stworzonymi przez osoby jednojęzyczne. 

Rzeczony jednojęzyczny pogląd na dwujęzyczność z którym się nadal spotykamy w mniemaniu ogółu społeczeństwa doprowadził do powszechnego, błędnego myślenia, że osoby dwujęzyczne w tym samym stopniu opanowały oba języki i oba znają perfekcyjnie.

Według Grosjana nie tylko „u wielu osób dwujęzycznych jeden język dominuje nad drugim”, ale nawet niektóre osoby dwujęzyczne „nie potrafią ani czytać, ani pisać w jednym ze znanych sobie języków” (moje tłumaczenie).

A teraz słowa polskiej logopedki, psycholożki, świetnej terapeutki dzieci niesłyszących, autystycznych i dyslektycznych, Jagody Cieszyńskiej znalezione na tej stronie internetowej:

„Język pierwszy bez znajomości kodu pisanego jest ubogi leksykalnie, kaleki gramatycznie, stylistycznie niezniuansowany. /.../ Brak wszystkich sprawności, nawet w jednym z dwu używanych języków, jest przykładem znajomości języka drugiego lub obcego, a nie dwujęzyczności”.

Grosjean jest dwujęzyczny, oceniając go zarówno przez pryzmat jego własnej definicji dwujęzyczności jak i definicji Cieszyńskiej.

A czy pani Cieszyńska jest dwujęzyczna przynajmniej w definicji Grosjeana? Czy ktoś wie?

Ps. "Tłustodruk" powyżej to moja sprawka. 

Ps. 2 Cytowane fragmenty pochodzą z drugiego rozdziału, „Describing Bilinguals”, z książki Bilingual: Life and Reality wydanej w 2010 przez Harvard University Press.

Ps. 3 Jeśli się nie mylę, wypatrzyłam dziś nową „buzię” u siebie – Witam Kaczkę!