Lekcja Osiemnasta: Na Wyżynie Środkoworosyjskiej

Że dwuznak „rz” pojawia się w parze z „e” lub „a” w końcówkach polskich zawodów (kuśnierz, tancerz, kucharz, lekarz) to wie wielu.

Ale nie każdy wie, że aby pojawił się uśmiech na twarzy Mojej Kozy, należy poprosić ją o zilustrowanie tego, co wbija jej się w łepetynę.

- Tylko nie podglądaj!

Dziecię jak chirurg - nie lubi, gdy patrzy mu się na ręce.

Nie podglądam. Lecz i nie staram się rozglądać po kozinej stajni Augiasza wokół biurka. Łapię się w myślach za głowę: czy raczkujące podlotki muszą zaczynać dorastanie od rzucania wszystkiego na podłogę? Czy ja w wieku Kozy również gustowałam w chlewikach? Te kopczyki pogniecionych kartek okalające gęsto przybiurkowy pojemnik na śmieci to jeszcze zrozumiem. Wszelako sama mam marnego cela. Ale co robią w tych papierowych nasypach np. dwie różne skarpetki? Jasna, sprana, wygląda na czystą... natomiast ta brązowa...

- Gotowe!

Zeszyt przesuwa się w moją stronę. Co tu mamy...

Otóż, Czytelniku, mamy cztery kury dziobiące opadające na ziemię ziarnka. Dzióbki i nóżki – nie powiem - całkiem zgrabne. (Żeby Koza tak chętnie ogarniała swoje bałagany jak brała się za gryzmolenie zwierzątek...)

- Rybcia, narysowałaś kury, a miał być zawód zakończony na „rz”.

- Oj, mamuś! – żachnie się Córa. Na dokładkę przejdzie na angielski, aby dać pełen wyraz swego ubolewania nad moją ograniczoną umiejętnością skojarzeń – Use your imagination!

- Do mnie możesz rzec co najwyżej „mamo, rusz wyobraźnią”...

- To ruszaj! – Koza chciała grzecznie, wyszło ironicznie i dlatego Dziecko miarkuje się szybko. Zawstydzone pyta milej – Pomyśl, Madame Marmolado, kto sypie kurom jedzenie?

Niech jej będzie... „Pani gospodyni” lub „pan gospodarz”, czyli jest i fach i „rz”.

Koza, ukontentowana z kawału, klepie mnie po plecach.

- Widzisz – dodaje – już myślałaś, że nie uważałam... A ja uważałam i nawet narysowałam ci oprócz gospodarza jego farmę kurską.