Jednoaktówka z minionego okresu świątecznego

Kozak dobiera się do stajenki

Osoby: figurki Maryji Panny i Pasterza w rękach Kozaka oraz figurka św. Józefa samotnie spoczywająca w oddali

Scenografia: po zdjęciu z półki przez Nieodpowiedzialnego Rodzica Płci Męskiej scenki bożonarodzeniowej, Kozak, sądząc, że nie widzę, jak łamie zakaz niedobierania się do nie swoich rzeczy, przebiera do woli między postaciami ze żłóbka, po czym chwyta za Pasterza i Maryję.

Pasterz

(zbliża się do klęczącej Maryji):

- Powiedziałem „telas”!

Maryja

(błagalnie złożone dłonie, pochylona głowa) nie rzecze ani słowa

Pasterz

(pochyla się ku glinianej Dziewicy pod kątem czterdziestu pięciu stopni, nie spuszczając dźwiganej na plecach owieczki):

- Licę do tsech!

Maryja

nie odpowiada (nie cofa się nawet pod ścianę stajenki do męża Józefa, ale co ma się cofać – Józef, „sirota”, leży na prawym boku, patrzy na pasterskie ataki na bezbronną kobietę i ani drgnie)

Pasterz

(niewzruszony milczeniem Maryji, lewituje nad nią jako anioł):

- Coś zlobił z babcią i Celwonym Kaptulkiem?

Maryja

(z flegmą, lekko wystraszonym, męskim basem):

- Spałem, bo myślałem, ze to niedziela... Panie Gajowy, niech pan nie scela!

KURTYNA

„Strofa” końcowa: A Panu, Pasterzu-Gajowy, pospało się na katechezie i na bakier mamy z trzecim przykazaniem, co? Mierzyć z pasterskiej laski do wilka w dzień święty? Nie przystoi...

(Ps. Kozak parafrazował fragmenty kultowej w moim domu bajki-grajki o Czerwonym Kapturku. Zgubiła nam się płytka CD – przepraszam serdecznie nadawcę wysyłki – i podpieramy się wersją na youtube.)