Co ma piernik do wiatraka

Do tego doszło, że w boju o polski pod mym dachem muszę być dla siebie i zawodnikiem i trenerem – sama siebie muszę zagrzewać do kolejnego starcia z Córką, a motywując się do następnej lekcji z Kozą, przeczytałam jeszcze jeden artykuł o dwujęzyczności. 

Tekst w The New York Times (całość, w języku angielskim, TUTAJ) ukazał się dawno, ale odkryłam go teraz i przytoczę fragment we własnym tłumaczeniu.

„Zasadnicza różnica między osobami dwujęzycznymi i jednojęzycznymi być może jest prostsza: to zwiększona zdolność kontrolowania otoczenia. ‘Osoby dwujęzyczne często muszą przestawiać się z jednego języka na inny – do ojca można mówić w jednym języku, a do matki w drugim’ - wypowiada się Albert Costa, naukowiec z Uniwersytetu Pompeu Fabra w Hiszpanii. ‘To wymaga śledzenia zmian wokół nas w ten sam sposób w jaki monitorujemy okolicę podczas prowadzenia pojazdu.’ ”*

Czyli... gdybyśmy jeszcze trochę wytrwały z Kozą w nauce polskiego, prawo jazdy Dzieciak dostałby za pierwszym podejściem?

Trzeba było tak od razu!

* The key difference between bilinguals and monolinguals may be more basic: a heightened ability to monitor the environment. “Bilinguals have to switch languages quite often — you may talk to your father in one language and to your mother in another language,” says Albert Costa, a researcher at the University of Pompeu Fabra in Spain. “It requires keeping track of changes around you in the same way that we monitor our surroundings when driving.”