Wigilijnie

Gdy Kozak nauczył się mówić, czyli werbalnie protestować, żeby zdławić jego opór rzucałam w odwecie słowami, których Syn nie rozumiał. Przykładowo, aby zjadł to, co uważałam za zdrowe, mówiłam, że w jabłku są „pracowite pektyny” lub że w truskawkach znajdują się „silne przeciwutleniacze” i w ten sposób doprowadziłam do tego, że bez dywagacji o składnikach odżywczych nie mogę już nic nowego postawić na stół. 

- Co to jest, mama?

- Melon kantalupa.

- Co on ma? 

- Jest w nim mnóstwo witaminy A.

- A?

- A.

- A do cego ona jest?

Do jedzenia! A do czego?

Opowiadam Dziecku, co dzisiaj za ważny dzień, bo młody Kozak nie pamięta poprzednich Wigilii.

- Najpierw zapalimy świeczkę na stole, potem przeczytamy historię o narodzinach Pana Jezusa, a potem podzielimy się opłatkiem...

- Co to jest opłatek?

- To cieniutki, biały chlebek.

- A cy on zabija toksyny?

I tego właśnie Wam dziś życzę: mocy duchowych antyoksydantów!

Zero toksyn!

Lekkostrawnych i Wesołych Świąt!