Lekcja Dwudziesta: Yoga kontra gimnastyka umysłowa

Zasiadam w pozycji lotosu w ciemnej sypialni.

Wyrównuję oddech, prostuję plecy.

Wyobrażam sobie, że po dniu garbienia się nad Kozakiem i jego zabawkami rozciągnę się jak struna.

Czuję wyraźnie dłoń poparzoną wrzątkiem (Synowi zachciało się utulenia termoforu przed snem), czuję stopę, którą - biegnąc z termoforem - wpakowałam w stołek rozkraczony w przejściu.

Wyciszam się przy kiszkach grających marsza (nie zdążyłam zjeść kolacji, bo po pierwszym, jedynym gryzie, rozdzwonił się telefon) i staram się wyprzeć ze świadomości pulsujący „guzioł” na głowie (tryknęłyśmy się z Kozą głowami, schylając się po wspólnie upuszczoną kartkę.)

- Mama? Jesteś tu? – Uchylono drzwi i w żółtawym świetle przedpokoju zarysowała się sylwetka Córki. – Mama? Dlaczego siedzisz w ciemnościach? Czekam i czekam i nie przychodzisz, a ja nie wiem, co zrobić z ostatnim szczurem!

Ożeżżż!

Przecież miałam najpierw posiedzieć z Kozą! Od paru tygodni pracujemy nad polskim komiksem o królu i jego podopiecznych, tj. szczurach i dziś miałyśmy obmyślić zakończenie. (Do wglądu przedstawiam początkowe kadry tego „wiekopomnego” dzieła.)

- Już idę! - odpowiadam.

Wstaję i łapie mnie skurcz w odcinku krzyżowo-lędźwiowym, ale gramolę się najchyżej jak mogę, bo nie codziennie słyszę kozine wyrzuty, że nie stawiam się przy umówionym biurku na lekcję polskiego.

A kwiat lotosu?

Kwiat lotosu kwitnie kilka dni.

Wrócę do niego jutro.

***

Na pomysł lekcjii z komiksem wpadła Ela Ławczys (dziękuję!), króla wprowadziłam ja, zawiązkę konfliktu - szczury i dym z królewskiego cygara - Córka i akcja ruszyła z górki na pazurki...

Ps. Gdyby kto pytał, ostatni szczur, opuściwszy królewską brodę, wyprowadził się pod Paryż. Jego potomkiem jest słynny Remy z filmu „Ratatuj”. ;-)