Lekcja Czterdziesta Pierwsza: Polska biała zwisłoucha - kupa mięcha i egipski bóg słońca

- Mama, kup mi świnkę.

Po angielsku to powiedziano, do mnie.

W odpowiedzi milczałam znacząco moją najlepszą polszczyzną, bo w „godzinach lekcyjnych” nie chcę słyszeć angielskiego. 

Koza się poprawia:

- Kup mi pigletka.

- Prosiaczka.

- Kup mi prosiaczka...

Próbowano już przepchnąć dudka i żółwia. Doszłyśmy, widać, do ssaków.

- Ale wymyślasz! Po co ci prosiaczek?

- Zobacz jakie są śliczne! - Zaparkował mi przed nosem laptop (podstępnie otwarty na stronie pełnej różowych ryjków i ciemnych raciczek). - To... myniczeur prosiaczki...

- Miniaturki.

- I zobacz, co tu jest napisane: przywiezione do USA z Twojej u-ko-cha-nej Europy!

Zadźwięczał dzwonek u drzwi wejściowych.

- Tak, malutkie są śliczne... Tylko jaką masz gwarancję, że taka miniaturka nie rozrośnie się w zwykłą świnię hodowlaną?

Ponowny dzwonek do drzwi. Tym razem niecierpliwy. I jeszcze jeden. Wstałam od biurka.

- Wpisz w wyszukiwarkę „maciora”, wybierz images, to pogadamy - rzekłam na odchodne.

Odkluczyłam drzwi wejściowe.

- Cześć, to ja! - uśmiechnął się z wycieraczki Kozak.

- Co ty tu robisz?

- Tata zabrał mnie na spacer.

Luby Mąż wyłonił się na chodniku, targając kozaczy rower. Kozak zadzwonił dzwonkiem jeszcze kilka razy, uznał, że wystarczy, zbiegł ze schodków i pognał dzwonić do drzwi sąsiadów.

Wróciłam do Kozy zgarbionej nad komputerem i za Kozą kompletnie zbiło mnie z tropu. 

Na ekranie napakowany koksem gościu w pretensjonalnej pozie smoli cygarosa wielkości kabanosa. Zwierz - nie zwierz, próżno deliberować - w każdym razie samiec. Klasy „truteń” mym skromnym zdaniem.

(Zdjęcie stąd) 

- Co ty za strony przeglądasz? - pytam Córkę.

Koza dalej gałuje w komputer. Żuje dolną wargę.

Szukam wąskiego paska przeglądarki - co tam wpisało moje dziecko, że zamiast maciory byczek się pojawił?

I za chwilę namierzam odpowiedź: „Macho Ra”.