Lekcja Trzydziesta Czwarta: Alarm w czasie przerwy

Przerywamy lekcje, bo Koza musi wyjść do łazienki.

Czekam grzecznie na powrót Córki.

- Mama!!!

Wrzask Pierworodnej donośny. Mało drzwi nie wywali.

- Mama! Truuup!!!

Hm... Pewnikiem następna jaszczurka dostała się do domu, zaszyła się w zakamarku bez wyjścia i wyschła na wiór.

- Fuj, jaki wielki i jaki... gross! – biadoli Dziecko. - Jak się mówi gross po polsku? Ohydny? Chodź zobacz!

Prawdę rzekłszy, nie chce mi się, gdyż – mówiłam Wam już - Koza uwielbia przesadzać.

- Co mam teraz zrobić? Mama... No!

- Złap przez papier toaletowy i wyrzuć do śmietnika – odkrzykuję.

- Ale ja się brzydzę! Tam jest krew!

Cóż to w takim razie nam w łazience zdechło i kiedy, że nie przeistoczyło się z czasem w hitynową bibułkę?

Idę zaniepokojona formującym się w wyobraźni widokiem, jaki ma się za chwilę ukazać mym oczom. Mijam Kozę stojącą z miną nieszczęśnicy przed lustrem. Szukam nieboszczyka na podłodze.

- Gdzie ten trup?

- Tu! – Córka przytyka palec do czoła u nasady włosów. – I wcale go nie drapałam! Sam się oderwał od skóry, jak go zahaczyłam grzebieniem.