Syn poprawia świat

Kozak o zegarze wiszącym u znajomej na ścianie:

- Ten zegal ma ptaska.

- Mówisz o ptaszku mieszkającym w zegarze? Tym, co kuka?

- Tak.

Opowiadam o prawdziwych kukułkach. Że nie mieszkają w zegarach, a w lesie. Że nie lubią wychowywać swoich dzieci. Że kiedy przychodzi pora na składanie jajek, podrzucają je do gniazd innych ptaków. Że takie kukułcze piskle wyrzuca potem z gniazda pozostałe pisklęta.

- Dlacego?

- Nie chce się z nimi dzielić jedzeniem. Samo chce zjeść wszystkie robaczki, które przyniosą w dziobach rodzice.

- Dlacego?

- Bo młode kukułki muszą więcej jeść. Są dużymi pisklętami.

- Dlacego?

- Takie już są kukułki. Po prostu rodzą się pasożytami. Zabierają innym, same nic nie dając w zamian. 

- Ale dlacego??? Powiedz mi, bo ja baldzo nie wiem!

Szybka decyzja między kreacjonizmem a wykładem z teorii ewolucji i spencerowskiej „walki o byt” i z automatu wybieram prostsze wytłumaczenie: zwalam winę na Wszechmogącego.

- Tak już je Pan Bóg stworzył...

Kozak kręci głową. 

Widać, że nie może się pogodzić z tym, co usłyszał. W żaden sposób nie składa mu się to w żadną logiczną całość. 

- To nieładnie! Jak ja ulosnę i będę Panem Bogiem, to będę miał doble selce i zlobię takie kukuloki co nie wyzucają!

Ps. Jeszcze raz witam u siebie Dorotę W. i miss m. :-) Czujcie się jak u siebie.