Jedne, jedyne

Chciałam złożyć życzenia wszystkim matkom, które mogą dziś czuć się nieswojo i stać nieco na uboczu, niezależnie skąd wypływa ich poczucie pustki:

z powodu utraty dziecka

z powodu nieobecności ojca dziecka 

z powodu braku dziecięcego zrozumienia dla podejmowanych przez nie decyzji

z braku bliższej czy dalszej rodziny, która wspomogłaby przy wychowywaniu dzieci

z braku środków do życia

z braku powodów do radości

Kobietom matkującym dzieciom specjalnej troski, chciałabym życzyć, aby miały wsparcie otoczenia.

Składam również życzenia tym matkom, które były nimi za krótko i nie zdążyły nawet poznać rysów twarzy swoich dzieci.

Najmocniej ściskam Was, które już wiedzą, nie możecie począć, urodzić, zaadoptować...

Żeby przynajmniej wspomnienie o własnej matce, w długim bilansie jej błędów i sukcesów, wychodziło dodatnio i żebyśmy się nie wstydzili o tym mówić. 

Jeszcze jako duży dzieciuch nie omieszkałam swojej mamie napisać tak:

jak się to stało

dawno temu zmieściłaś w sobie moją duszę i ciało

imię nazwisko dwadzieścia nut w skali gardła

tęczówki co jaśnieją po płaczu

kulturalne trąbki Eustachiusza bo bezgłośnie dudniące po uszach

mózg myśliciel nieruchomy z sercem wiercipiętą

jak to było

nie straszna mi wtedy woda dookoła ni ciemność

i w obu umiałam się huśtać jak chmura

jak ci nadziękować kochana

za to że mnie dla mnie wybrałaś

za to że przed moimi laty

zechciałaś być moim pierwszym wszechświatem

I wszystkim matkom "przyszywanym", które zechciały dla mnie zaistnieć - dziękuję.