Lekcja Trzydziesta: Pełna wyrażeń

Z jakiego powodu wydrukowałam Kozie listę synonimów słowa „fajny” – nie pamiętam. Pamiętam, że przedtem musiałam usunąć z drukarki zabawki Syna, że strona internetowa była częściowo w kolorze niebieskim i że Luby Mąż musiał dłużej w pracy zostać, przez co lekcja odbywała się „z Kozakiem w tle”.

Poprosiłam na początek, żeby Córka podkreśliła wszystkie wyrazy, których nie zna. Z dwudziestu kilku określeń zaznaczyła „bajerancki”, „obłędny”, „odjechany”, „odlotowy”, „wystrzałowy” „wyśmienity”...

- Naprawdę nigdy nie słyszałaś słowa „bajerancki”? – przyczepiam się do pierwszego z nich, bo bym sobie rękę dała uciąć, że ja sama tak mawiam – ja, w sensie jedyny, polski „źródłosłów” mych dzieci.

- Nie, nigdy nie słyszałam ani „bajerancki”, ani słowa na końcu kartki...

Obok nas chwieje się budowla z klocków i Kozak łapie przeciążony czubek metrowej wieży. Ratuje go w ostatniej chwili.

- Którego wyrazu nie znasz?

- Tego na „zy”.

- Pokaż...

- „Zaje..any”! – Tyle słyszę z jej słów, bo końcówka kozaczej wieży legła jednak w gruzach i gradobicie plastykowych klocków trzaskających o parkiet zagłuszyło środkową sylabę.

- Zaje... co? – dopytuję się nieswoim głosem. Cenzura listy przecież się odbyła i wyleciało z niej przed wydrukiem to brzydkie słowo, które właśnie przyszło mi do głowy.

- „Zajechany”.

Uff! Patrzę jeszcze, jak Kozak się złości i po chwili wahania przystępuje do rekonstrukcji trefnej iglicy.

- A co, mama? – Koza stuka mnie w ramię.

- Co „co”? Nic...

- Ej... powiedz mi! Co pomyślałaś?

- Nic! Po prostu wydawało mi się, że powiedziałaś bardzo brzydkie słowo.

- Tak? – Koza promienieje, jakby komplement usłyszała. – Jakie?

Kiedyś się dowie, więc lepiej, żeby ode mnie, prawda? Mówię jej na ucho i zaznaczam, że nie chcę nigdy usłyszeć tego wyrazu z jej ust. Nie usłyszę? Mam taką nadzieję. Przymierzam się do wyjaśnienia słów „bajer” i „obłęd”, a tu Córka pyta po angielsku:

- Do you swear in your head?

Że co? Czy „klnę w myślach”? Mnie pytają? Eeee... Gorąco coś się w pokoju zrobiło. Niechybnie menopauza się zbliża. Wcześnie, ale świat widział różne przypadki.

- Mama... powiedz...

Co mam odpowiedzieć? Że w zasadzie...

- A ty? Klniesz w myślach? – przekręcam kota ogonem.

Teraz ona na mnie patrzy zmieszana. Właściwie to ma minę, jakbym ją przyłapała na gorącym uczynku.

- To jakich brzydkich wyrazów używasz, gdy się zdenerwujesz? To znaczy, jakich słów używasz w myślach, oczywiście! – szybko dodaję ostatnie zdanie.

Koza wpatruje się w ruchy rąk młodszego brata. Ten sprawnie montuje na czubku wieży jeszcze większe gabaryty niż poprzednio.

- No... wiesz... Jest takie jedno bardzo brzydkie angielskie słowo...

Teraz robi mi się niedobrze.  

- Na cztery litery...

O święta Anielko! Wyraz na „f”?

- Na literę „c”...

AAAA! Ratujta mnie chińskie energie kosmosu! Moja niepozorna Córka tak wyrafinowanie brzydko się wyraża i ja nic o tym nie wiem? 

- Wiesz, no... Czasem pomyślę sobie crap! – zwierza mi się Dziecko szeptem.

Och!

Tylko crap? Fala gorąca odpływa, bo homo sum i wytwór perystaltyki jelit nie jest mi obcy. Może być, skoro już musi...

Jak mogłam w ogóle pomyśleć, że moja Koza chciała się pochwalić czymś, gdzie po literce „c” następuje „u”, a po nim „n” i... w ogóle nie śmiem kończyć tego wyrazu. Pies z nim! Pocieszam ją, spłoszoną własnym wyznaniem, że nic nie szkodzi. Prawie każdemu zdarza się przekląć od czasu do czasu.

- A ty, mama? Jakiego słowa używasz, kiedy się bardzo zdenerwujesz?

Ja? No, cóż. Powiedzmy sobie szczerze: aby prawidłowo rozważyć to zagadnienie, należałoby się zastanowić nad obszerną analizą wykształconych przez lata zależności przyczynowo-skutkowych, jakie pojawiają się...

Trzask!

I traaaaaach!

- Cho-LE-LA  JAS-na! – rozdarł się Kozak, bo rymsło na podłogę z pięćdziesiąt klocków: nie sam czubek wieży, ale całość.

To jakie, przepraszam, było pytanie? 

Przejdźmy może do listy przysłówków. Tylko ustalmy na wstępie synonimy słowa „fajnie” za przerobione.