Kto rano wstaje, temu Kozak daje...

Kozacze techniki budzenia mnie, gdy Syn się wyspał stają się coraz bardziej wyrafinowane. Rutynowe „mama-wstań-bo-cię-baldzo-lubię” nie zawsze odpowiednio prędko zadziała (bo odpowiem, „ja ciebie też” i przekręcę się na drugi bok), sprytnie więc wykoncypowano, że należy przyjść po prośbie, z konkretnym problemem lub z odrobiną absurdu. 

Pozwólcie, że wymienię w porządku występowania niektóre z nieszablonowych pierwszych słów Kozaka, wygłaszanych po jego wdarciu się na palcach do zaspanej sypialni rodziców.

Ni z kijka, ni z drewka:

- Mama, poplosę naglodę.

Lub:

- Mama, pomós mi napisać „numely” Monday, Tuesday, Sunday (poniedziałek, wtorek, niedziela).

Albo:

- Mama, moja kołdelka baldzo, baldzo, baaaaaldzo się ciesy, ze jest w nasym domu, ale telas jest baldzo, baldzo, baldzo, baaaaaldzo smutna, ze lezy na podłodze.

Wczoraj:

- Mama, cy mogę dotknąć twoje zęby? Cy one są ostle?

Natomiast dzisiaj Kozak przeszedł samego siebie:

- Mama, wstań, bo mam tsy nogi.

Yyy???